Wie kent ze niet?
Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren........
Het bloemhoofdje wordt door velen aangezien voor een bloem, maar is feitelijk een hele verzameling kleine bloemetjes. Het bloemhoofdje van een paardenbloem bestaat uit alleen gele lintbloemen.......
De stengel is altijd hol en heeft nooit bladeren. De bladeren staan in een rozet bij elkaar. Ze zijn diep ingesneden tot bochtig getand. Bij kneuzing vloeit uit de plant een witte vloeistof, die paardenbloemenmelk wordt genoemd. Deze laat bruine vlekken achter.......
De wortel is een penwortel die decimeters diep de grond in kan dringen. Wanneer hij afbreekt op behoorlijke diepte kan deze zich herstellen en meerdere rozetten geven......
De zaden worden door de wind verspreid doordat aan het zaad een soort parapluutje, het vruchtpluis of pappus zit......
Paardenbloemen zijn eetbaar. De jonge bladeren zijn minder bitter dan de volwassen bladeren......
De wortel wordt wel in gedroogde vorm tegen nier- en galkwalen gebruikt.
De melk van de plant kan gebruikt worden tegen puistjes door ze rechtstreeks aan te brengen.
Afkooksel van de wortels, verse worteltinctuur of vers geperst wortelsap van de paardenbloem wordt gebruikt voor de behandeling van artritis.
De wortels en bladeren hebben een eetlustopwekkende werking vanwege de aanwezige bitterstoffen
En konijnen zijn dol op versgeplukte bladeren van de paardenbloem........
Fijne week, liefs van Ans
