Lelie der Dalen

Wist je dat dat het Lelietje-der-dalen (Convallaria majalis) een lentebloeier is? In de volksmond noemt men dit bloempje ook het Meiklokje of het Meiblommeke. En deze benaming is terecht ! Bijna geen enkele andere voorjaarsbloem houdt zich zo angstvallig nauwgezet aan een bepaalde bloeitijd – als nu juist onze mei-bloem......

Wist je dat het Lelietje-der-dalen ronde, erwtgrote, eerst groene, later rode bessen vormt. En dat er in elke bes twee blauwe zaden zitten? Het Lelietje-der-dalen vermeerdert zich bij ons echter hoofdzakelijk door middel van de ondergrondse kruipende wortelstok. ....

Wist je dat het Lelietje-der-dalen een geliefde tuinplant is? Tuiniers vermeerderen de plant door deling van de wortelstok in kleine stukjes. Elke stengel ontwikkelt jaarlijks slechts twee tamelijk brede, ovale, spitse, lichtgroene bladeren en een bladerloze bloeistengel met talrijke witte, knikkende bloemen, die allen naar één zijde hangen. De vruchten zijn ronde, scharlakenrode bessen. De witte bloempjes bestaan uit drie kelk- en kroonbladeren die vergroeid zijn tot een klokvormige, korte, 6-slippige buis.......

Wist je dat het bij ons nog altijd de gewoonte is om op 1 mei een tuiltje meiklokjes te geven aan al wie we lief hebben? Dit is waarschijnlijk nog een restant van een oud Germaans gebruik. Het meiklokje zou volgens de Germanen gewijd geweest zijn aan Ostara, de godin van de aanstaande lente en het opkomende licht. Ostara, de zus van de god Donar/Thor (de god van de donder), kondigde in die tijd de lente aan. Om haar te eren brandden de Germanen vreugdevuren. Haar vereerders gooiden meiklokjes in het vuur omdat ze geloofden in haar goddelijke waardigheid en uiting wilden geven aan hun respect. Bij de opkomst van het christendom was het uit met de carrière van Ostara. Zij ruimde de plaats voor Maria. De lelietjes-der-dalen staan van dan af mooi te wezen aan de voeten van Maria-beelden.......


liefs van Ans